Υπερκεράτωση

Η υπερκεράτωση αποτελεί καταρχήν ένα προσαρμοστικό φυσιολογικό φαινόμενο το οποίο αποσκοπεί, μέσω επιταχυνόμενης παραγωγής ισχυρά κερατινοποιημένων κυττάρων, σε ενίσχυση της αντίστασης της επιδερμίδας. Το περπάτημα με ξυπόλυτα πόδια ή η έντονη χειρωνακτική εργασία δημιουργεί ένα «αντανακλαστικό» - σκλήρυνση στα πέλματα των ποδιών και στις παλάμες των χεριών. Το φαινόμενο αυτό έχει ευεργετική προστατευτική δράση, ωστόσο δημιουργεί δυσφορία στην επιφάνεια του δέρματος, η οποία γίνεται τραχιά, σκληρή και επιρρεπής σε σκασίματα.

Εάν η φυσική καταπόνηση είναι τοπική (επανειλημμένη τριβή, μόνιμη πίεση σε πολύ συγκεκριμένη περιοχή), η υπερκεράτωση αποκτά την όψη κάλου. Το πιο σύνηθες παράδειγμα είναι ο πελματιαίος κάλος, ο οποίος προκαλείται από υψηλή πίεση σε μια μικρή περιοχή του δέρματος, προκαλώντας ένα επώδυνο φαινόμενο παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει όταν ένα ξένο σώμα έρχεται σε επαφή με το πόδι.

Από όλες τις δερματολογικές παθήσεις, η ψωρίαση είναι αυτή που προκαλεί σχεδόν συνεχώς υπερκερατωτικές περιοχές. Οι τυπικές πλάκες της πάθησης, αρχικά κόκκινες, περιβάλλονται από παχιές, πολύ πυκνές δερματικές νιφάδες, δημιουργώντας μια φολιδωτή εικόνα. Σχηματίζεται ένα είδος θωράκισης, το οποίο προκαλεί σημαντική αισθητική βλάβη, δερματική δυσφορία, ενώ εμποδίζει τη διείσδυση φαρμάκων για την ψωρίαση.

Όταν υπάρχει φυσική αιτία (τριβή, μη ομοιόμορφη στήριξη), προσπαθήστε πρώτα απ' όλα να εξαλείψετε την εν λόγω πίεση.
Για την απομάκρυνση της υπερκεράτωσης απαιτούνται ενυδατικά και μαλακτικά προϊόντα, εμπλουτισμένα με δραστικά συστατικά τα οποία διασπούν τα μπλοκ κερατίνης. Η ουρία και το σαλικυλικό οξύ αποτελούν τα κύρια κερατολυτικά δραστικά συστατικά. Ανάλογα με το πάχος, το σημείο και την αιτία της υπερκεράτωσης, οι ουσίες αυτές χρησιμοποιούνται σε διαφορετικές συγκεντρώσεις με την ενσωμάτωσή τους σε πολύ πλούσιες υφές.
Όταν χρησιμοποιούνται για θεραπεία της ψωρίασης, αυτά τα κερατολυτικά βοηθούν στην απομάκρυνση των αλλοιώσεων. Αφού αφαιρεθεί η υπερκεράτωση, συνεχίστε με τοπικά κορτικοστεροειδή ή ανάλογα της βιταμίνης D.

Θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να επισκεφθείτε δερματολόγο. Η διάγνωση των παθήσεων του τριχωτού της κεφαλής είναι μερικές φορές δύσκολη, ακόμη και για έναν ειδικό. Οι δύο πιο συχνές παθήσεις που ταιριάζουν στην περιγραφή αυτή είναι η ψωρίαση και η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα. Και στις δύο περιπτώσεις, η στοχευμένη εφαρμογή προϊόντων φροντίδας με ουρία ή/και σαλικυλικό οξύ θα βελτιώσει τα συμπτώματα. Έχουν την τάση να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται, με χρόνιες και επαναλαμβανόμενες εξάρσεις: είναι σημαντικό να ζητάτε τη συμβουλή ενός δερματολόγου.

Η περιγραφή αυτή μπορεί να αποτελεί ένδειξη πολλών παθήσεων, ωστόσο μια πρώτη εικασία είναι η κεράτωση pilaris. Η βλάβη αυτή εκδηλώνεται με υπερκεράτωση στα μαλλιά. Είναι ιδιαίτερα συχνή και εντοπίζεται στο ένα τρίτο του πληθυσμού. Η μοναδική βλάβη που προκαλεί είναι αισθητική και πολλοί ασθενείς επιθυμούν να μάθουν πώς μπορούν να την αντιμετωπίσουν. Εκτός από την ενυδάτωση, μια θεραπεία που μπορεί να βοηθήσει είναι η χρήση κερατολυτικών, όπως περιγράφεται πιο πάνω.